Hayat bazen, biz insanlara bir şey öğretir. Ya ondan ders alırız, ya da bir kulağımızdan girer,diğer kulağımızdan çıkar. Adam olana  çok önemlidir öğretici şey. Babam mesela. Üniversitede medya ve iletişim okuyor.Sınavlara giriyor. Tahsilli gazeteci olma yolunda hızla ilerliyor. Annem mesela. Resimle uğraşıyor. Şuanda şu satırları yazarken bakıyorum da, odamdaki balkonun yerleri beyaza boyuyor. Hem annem, hem de babam inatla savaşıyor hayatla. Bana da öğretiyorlar hayatla savaşmayı. Bende savaşıyorum aslında. Pek farkında değiller ama iyi savaş verdiğimi düşünüyorum. Yara alıyorum.Lakin bıçağımı düşmanımın ta kalbine saplıyorum. Düşmanım yere düştü aldığı bıçak darbesiyle. Acıdan kıvranır durur. Sizde mutlaka savaşın hayatla. Sizde atın göğsünüzdeki kafesi ateşin içine. Göreceksiniz galip çıkacaksınız bu savaşın içinden. Savaşın mutlaka. Aman vermeyin sakın ola  düşmanınıza. Hiç bir şey yapamıyorsanız,türkü söyleyin. Civan, mert delikanlılar türkü söyler. Kalın sağlıcakla.