Okula gönderdiğimiz evlatlarımızı okul sıralarına oturtup, onları kendi başlarına bırakmayalım… ☘ İlkokuldaki bir çocuğun, öğretmeninin,  öğrencisinde bıraktığı izlenim son derece önemlidir.  ☘ Her öğretmenin bir öğretme sistemi olduğunu herkes biliyor. Ama neyin doğru, neyin yanlış olduğunu hiçbirimiz bilmiyoruz. ☘ ‘Öğretmen yanlış yapmaz, vardır bir bildiği’  deriz ya hep. Aslında ne kadar yanlış olduğunu kendi evladınızı dinlediğinizde anlıyorsunuz.  ☘ Nasıl mı? Anlatayım: ☘ Bir öğretmen düşünün ki sınıfı 3 kategoriye  ayıran; tembel, orta ve çalışkan diye… Her soruyu çalışkanlara soran, her seferinde sınıf başkanını çalışkanlardan seçen, ödüllendirmeyi de yine çalışkanlardan yapan… ☘ Nedenmiş biliyor musunuz?  ☘ Motivasyon içinmiş. Yani tembel öğrencilerin çok çalışıp, çalışkanların arasına katılmaları içinmiş. Ama gerçek olan bir şey var ki o sınıfta ‘tembeller sırası’ ilkokul bitene kadar sürekli olacakmış.  ☘ Ne zaman ki o sınıfta öğretmen değişikliği olmuş ve herkes birbirine kaynaşmış, sınıf başkanları bile tembel-çalışkan ayırt edilmeksizin demokratik bir seçimle olmuş. Birçok öğrenciye özgüven gelmiş.  ☘ Yani sınıfın başarı grafiği 3’üncü sınıftan sonra tavan yapmış. Tembel diye adledilen birçok öğrenciye özgüven gelmiş ve şu an birçoğu iş-güç sahibi olmuşlar. ☘ Özetle bir öğretmen değişikliği ve sınıfa dokunuşu öğrencilere başarı olarak yansımış.  ☘ Bu kanıya nereden vardın diye soracak olursanız; o sınıftaki birçok öğrenci ile yapılan görüşmeler neticesinde derim. ☘ Şunu da belirtmeden geçemeyeceğim. Niyetim diğer tüm öğretmenlerimizi töhmet altında bırakmak değildir. İyiyi, doğruyu ve gerçek eğitimi  bulmaktır…