Bu insanlar, neden böyle?..     Hepsi ayrı, birbirinden.     Kimi koşar, takla atar,     Kimi kalkmaz, hiç yerinden. Amiri var, atar tutar, Alem yapar, keyif çatar. Sen derdini, anlatırsın, O aklınca, çalım satar.     Zenginler var, aldırmazlar.     Düşkün görse, kaldırmazlar.     Yardım eli, uzatarak,     Bir garibi, güldürmezler. Pintisi var, yalar şişe,. Yaramazlar, hiçbir işe Ne diyeyim, ben onlara: İNSAN değil, sanki meşe…     Küfür kavga, kumarbazlar,     Tuttukları, kazı yolar.     Para biter, duramazlar,     Çokları da, banka soyar. Tembeli var, arar hazır. Kuru lafla, kafa kazır. İnanırlar, bereketi, Verecekmiş, gelip Hızır.     Kimi sağcı, kimi solcu,     Kimi balcı, kimi yağcı.     GARİP DEDİM, İNSANLARI,     İşte gerçek, fakat ACI. BASIN VE GAZETELER ULUSAL ve YEREL BASIN, İnsanlığın, temel taşı. VATANDAŞA, gösterirler, Kuru ile, olan yaşı.     Her ülkede, bu böyledir,     BASIN, kulak, basın gözdür.     Yazdıkları, çizdikleri,     İnanılır, doğru SÖZDÜR. ATAMIZ da, ne diyor bak: “BASIN HÜRDÜR, SANSÖR OLMAZ” Bazıları, neden korkar, Bu SÖZLERDEN, ilham almaz?..     BASIN, eğer olmasaydı,     Haklı, haksız, bilinir mi?     Karanlığa, girer ülke,     Güzellikler, görünür mü?. Ben bu işin, içindeyim, Her yönüyle, biliyorum. Hakkı neyse, o kişinin… O hakkı da, veriyorum.     Bende yazdım, bu konuda,     Ülkemizde, çok yazılar.     Her nedense, azaldılar,     Bu gerçeği, anlayanlar. Gazetemin adı AFİŞ, Parlayacak ORDU’muzda. Böyle olsun, istiyoruz, GAZETELER, yurdumuzda.