Ne demiş atalarımız:            “Armudun iyisini, ayılar yer.”           Bu ne demek:           Toplumda, pek çok, kıymetli  ve güzel şeyler, layık olmayanların elinde, ziyan olur gider.           Dünya uluslarında, bu böyledir ama, bizim ulusumuzda, çok daha başkadır.           Armudun iyisi, yani olgunlaşması demek.           Armudun iyisini yiyenler kim ülkemizde ?.. 1-Zenginlerin bazıları. 2-Makamı yüksek olanların, bazıları.  3-Bu işlerden, anlayanların bazıları. 4-Ve de şansı, yüksek olanlar.           Krallar gördük, soğuk, suratsız, kaba, küstah, hanımını gördük, huri melek, koca yanında, kelek…           Zenginler gördük, yemiş yemişte, şişmiş, hanımı sülün gibi. Sanki gökten zembille düşmüş.           Bu dengesizlikler, söylemeyle, yazma ile bitmez.           “Davulda, dengi dengine çalar.” Derler.           Denge bunun neresinde?.. ŞEMSİ YASTIMAN’ın: “Şeytan bunun neresinde?..”           Demesi gibi…           Çok kerede bu ayılar, imkanları var ya, iyi armut yiye yiye , dertten derde giriyorlar, yiyemez hale geliyorlar zamanla …           O zaman armudunu başka ayılar yemek ister, fırsat arar; bulanlarda olur ya..         Devlet yönetimi de buna benzer.           Hangi parti, iktidardaysa, işe almada, kendi tarafını, ön plana alırlar. Bizde böyle…           İşe yarasın, yaramasın, bilmesin, olgun olsun olmasın, hiç önemi yok.        Yeter ki o partinin elemanı olsun.           Bizim ülkemizde bu, eskiden beri, gelenek haline gelmiş gibi…           Hele bu günlere bakılırsa, daha derin dal budak salmış  hale gelmiş.           TERÖR ÖRGÜTÜ, PKK askerlerimizi, polislerimizi, büyük, küçük vatandaşlarımızı, haince, öldürmede. Neden önüne geçilemiyor bunun?           İşi bilenlerin iş başına getirilmediğinden.           Aileler, uluslar, insanlık, işte böyle bu nedenle parçalanıp gidiyor.           Neden oluyor bunlar?           EĞİTİMSİZLİKTEN, ilgisizlik, bilgisizlikten.           Ve de liderlerin, sevgi ile, saygı ile bir araya gelip TÜRK MİLLETİ olarak, sesimizi, dünya uluslarına  duyuramazlıktan.           İyi olaylardan değil, insan kötü olaylardan da gerekli, dersleri almasını bilmeli.           Yani Sezar’ın hakkı, Sezar’a verilebilmeli.           Kim ne yerse yesin. Hiçte önemli değil.           Önemli olan, birlik beraberlik içinde kendimizi uluslara tanıtmak, DOSTLUK kurmak.           Oda bizim elimizde, olduğunu bilelim.