Sürece klasik bir deyimle başlayacağım ve nerede o eski 23 Nisan kutlamaları diyeceğim… x Bir ay öncesinde başlayan provalar; trompet, borazan, davul ve zil eşliğindeki okul bando takımlarının şehir turu atmaları… x Majörün komutan edasıyla yaptığı estetik hareketler, çocukların olduğu kadar büyüklerin de ilgisine mazhar olurdu.  x Bayramın en önemli detayına gelelim, yani ‘çocuklar’ Bayramı iliklerine kadar hisseden çocuklar… x Başına taç takılmış prenses misali kıyafetler giydirilmiş kız çocukları… Damat,  polis, izci ya da asker kıyafeti ile donatılmış erkek çocuklarıydı bayramı bayram yapan… x Dünyanın bir çok ülkesinden çocuklar misafir edilir ve kendi kültürlerine has kıyafetleriyle boy gösterirlerdi. Ayrıca ülkerine döndüklerinde ise ‘Neden bizim ülkemizde de çocuk bayramı yok?’ diye hayıflanırlardı.  x Zira dünyada tek ‘çocuk bayramı’ eşsiz güzelliklere sahip ülkemizde mevcuttu.  x Ne yazık ki geçerli bir mazeret gösterilmeden çocuklar, bu bayramdan yıllarca yoksun bırakıldı.  x Dünyanın gıpta ile baktığı bir bayramı sildik ülkemizden.  x Düşünsenize; UEFA Şampiyonlar Ligi finali her sene ülkende düzenleniyor ve sen ‘Ne gerek var’ diyorsun.  x Ben bu düşüncenin ve zihniyetin adını koyamıyorum… Ya siz?