Biliyor musunuz? Bir evlada yapılan en büyük kötülüklerden biri nedir diye sorsalar, yazının başlığından da anlaşıldığı üzere, ''Ben yaşayamadım evladım yaşasın'' cümlesi olurdu.  Yanlış ya da doğru. Bu tamamen kendi düşüncemdir.  Hayallerine ve hedeflerine erken ulaşan çocuk, amaçsız yaşar. Hepimizin çevresinde bu tür örneklerin olduğunu biliyoruz. Ben yemedim, evladım yesin.  Ben giyemedim, evladım giysin. Ben bisiklete binemedim, onun arabası olsun.  Başını sokacağı bir evi olsun.  Olsun, olsun, olsun ve her şeyi olsun. Bu örnekler uzar gider..  Ona kendi alacağı bir şey kalmasın.  Kendisi kazanarak almadığı için bir değeri de olmasın.  Zor duruma düştüğü ilk fırsatta birer birer hepsini satsın.  Hele bir de anne-baba bu dünyadan göçmüşse onun için hayat yeniden başlayacaktır.  Ama bu başlangıç hiç de kolay  olmayacaktır şüphesiz.  Filmin sonu hep böyle olacak diye bir kaide yok tabi.  İstisna bile olsa öyle evlatlar var ki aileden kalan varlıkların üzerine bir o kadar daha katıyor. Böyle kişilerin de olduğunu inkar edemeyiz. Ama bunun azınlıkta olduğunu bilmek hiç de zor değil. Onun içindir ki evlatlarımızın önüne her şeyi sermeyelim. Yok demesini bilelim.  Balık vermek yerine, balık tutmayı öğretmek dileğiyle. Kalın sağlıcakla...