Çocuk büyütmek, hele hele bu zamanda bunu başarmak oldukça zordur.   Çocuğunuzun önüne her ortamı sunmak, onun çok iyi yetiştirildiği anlamına gelmemeli.   Her istediğini almak, aman kimseden geri kalmasın demek doğru değildir.   Arkadaş seçmede problem yaşar. Çevresini kendisi gibi görür ve gerçek arkadaşı olamaz.   Her istediği önüne serilen çocuğun hayattan artık bir beklentisi ve amacı da kalmaz. Bu hatayı çoğumuz yapıyoruz.   İlkokuldan Liseye kadar özel kolej ve sınav sonrası alınan yetersiz puan devlet üniversitesinden uzaklaştırır. Özel üniversiteye daha da yakınlaştırır.   Bununla da kalmıyor; özel üniversitede lüks yaşam devam ediyor. Bir süre sonra iyi bir araba ve en lüks rezidansta oturmalar...   Tüm bunlar gerçekleşince zengin arkadaş çevresi yavaş yavaş oluşmaya başlar.   İşte burada evladımızı takip etmeliyiz. Kötü arkadaş, kötü alışkanlığı doğurmamalı.   Paranı gönderiyoruz en iyi okulda okutuyor, en iyi evde kalmanı sağlıyoruz daha ne istiyorsun dememeliyiz. Zira tam da burada çocuğumuzu kaybederiz.    Bu suçluluk psikolojisi ve yalnızlıktan ötürü, kötü olan her şeye sarılabilir.    Tüm bunları söylerken çok bilmişlik olarak algılanmasın.    Öncelikle bende bir anneyim ve çevreyi çok iyi takip ediyorum. Benim çocuğuma bir şey olmaz demiyorum.    Onu mümkün olduğunca yalnızlaştırmamaya  gayret ediyorum.    Onun içindir ki çocuklarımıza ilgi ve sevgiden yoksun bırakmayalım. Ona mutlaka "Seni seviyorum" demeyi ihmal etmeyelim.   Çünkü sevgisiz ortam onu değişik düşüncelere sevk eder.   Sevgi ile kalın, sağlıklı kalın...